ประเภทของเยาวสตรี เป็นเยาวสตรีผู้แทนจังหวัด ขอนแก่น

.......................................................................

ชื่อเยาวสตรี นางสาวพิชญานันท์ นามสกุล นามศรี
เชื้อชาติ ไทย สัญชาติ ไทย ศาสนา พุทธ
เกิดวันที่ 18 เดือน ธันวาคม พ.ศ. 2533 อายุ 19 ปี 7 เดือน สถานภาพ โสด
ภูมิลำเนา จังหวัดมหาสารคาม
ที่อยู่ปัจจุบัน 353/56 หมู่ที่ 15 ตำบล บ้านเป็ด อำเภอ เมือง จังหวัด ขอนแก่น รหัสไปรษณีย์ 40000
สถานศึกษา มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย วิทยาเขตอีสาน (คณะสังคมศาสตร์) ระดับชั้น ปริญญาตรี สาขาวิชา รัฐศาสตร์การปกครอง

เป็นสมาชิกกลุ่มเยาวชน พ.ศ.2549 – ปัจจุบัน สมาชิกและคณะกรรมการชมรม To Be Number One จังหวัดขอนแก่น พ.ศ.2549 –ปัจจุบัน สมาชิกและคณะกรรมการบริหารสภาเด็กและเยาวชนจังหวัดขอนแก่น
 

กิจกรรมด้านการพัฒนาเยาวชนที่เคยปฏิบัติมา (ในฐานะผู้ริเริ่ม/ดำเนินการไม่ต่ำกว่า 2 ปี) 
1. การก่อตั้ง ชมรม TO BE NUMBER ONE ในโรงเรียนขามแก่นนคร จังหวัดขอนแก่น ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2549 เพื่อการรณรงค์ ป้องกัน และแก้ไขปัญหายาเสพติดในสถานศึกษา และชุมชน พร้อมทั้งสร้างแกนนำเยาวชนในการปฏิบัติงานของชมรม ร่วมกัน จนสามารถรวมตัวกันเป็นกลุ่มเพื่อปฏิบัติงานและกิจกรรมต่างๆในการพัฒนาเด็กและเยาวชน 
2. การจัดตั้งสภาเด็กและเยาวชนจังหวัดขอนแก่น ตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 เพื่อเป็นองค์กรกลางในการประสานงานของกลุ่มเด็กและเยาวชนภายในจังหวัด ในการปฏิบัติภารกิจร่วมกัน และผลักดันให้ จดทะเบียนเป็นองค์กรสาธารณะประโยชน์ เมื่อปี 2550

ได้รับรางวัลหรือได้รับคัดเลือกให้เข้าร่วมโครงการพัฒนาสังคม/เยาวชน
1. ร่วมงาน มหกรรมวันเยาวชนแห่งชาติ ประจำปี 2550 – 2552
2. รางวัล “ต้นแบบคนดีศรีสภา” จากจังหวัดขอนแก่น
3. รางวัล “ต้นแบบคนดีศรีแผ่นดิน” จากกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ปี 2552

ประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับจากการเข้าร่วมโครงการเยาวสตรีไทยดีเด่น
1. ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ในการทำงานพัฒนาในด้านต่างๆ จากเพื่อนเยาวชนที่เข้าร่วมโครงการ
2. ได้ประสบการณ์จากการเข้าร่วมโครงการรวมถึงแนวทางในการดำเนินงานด้านการพัฒนา เพื่อการพัฒนาตนเอง พัฒนาคนอื่น ตลอดจนนำกลับมาประยุกต์ใช้ในการพัฒนาสังคม

แรงบัลดาลใจที่ทำให้มาทำงานด้านการพัฒนาชุมชน/สังคม และสิ่งที่จะทำในอนาคต ความคิดที่ว่ามนุษย์ทุกคนมีข้อดีของตัวเอง ทุกคนมีคุณค่าในตัวของตัวเอง เพียงแต่ว่าจะมองหาสิ่งนั้นเห็นหรือไม่ แต่สิ่งที่ทุกคนทำได้เหมือนกันคือการทำประโยชน์ให้กับสังคม เพราะมนุษย์ทุกคน ตายไปก็ไม่สามารถเอาอะไรไปได้ และก็ไม่เหลืออะไรไว้ แต่สิ่งที่จะติดตัวไปตลอดคือความดีความชั่ว และจะเป็นสิ่งที่ผู้คนจดจำไว้ สำหรับสิ่งที่ข้าพเจ้าจะทำในอนาคตคืออยากจะสร้างแกนนำเยาวชนเพื่อทำกิจกรรมต่างๆ ในการพัฒนาเด็กและเยาวชนตลอดจนสังคมและผลักดันให้จัดตั้งกลุ่มเยาวชนในการทำงานเพื่อการพัฒนาสังคม

ความคิดเห็นต่องานพัฒนาชุมชน/สังคมในปัจจุบัน การพัฒนาที่ยั่งยืนที่สุดคือการพัฒนาคุณภาพทรัพยากรมนุษย์ โดยเฉพาะทางด้านจิตใจและคุณธรรม ที่จะปลูกฝังให้เป็นคนที่มีความรับผิดชอบต่อสังคม เพราะถ้าทุกคนมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตนเอง ต่อสังคมแล้ว การพัฒนาสังคม ประเทศชาติ ก็จะเป็นการงาน เพราะทุกคนก็จะไม่เห็นแก่ตัว ฉะนั้น การพัฒนาชุมชน/สังคม ควรเน้นที่การพัฒนาคุณภาพทรัพยากรมนุษย์ มากกว่าการพัฒนาทางด้านวัตถุ